W kwestii aborcji

No właśnie, przypomniało mi się, że chciałam napisać o aborcji, ponieważ niedawno odbyłam na ten temat mailową dyskusję z moją mamą. No i doszłam do wniosku, że moja mama to feministka pełną gębą. Ha! Napisałam to zdanie i pomyślałam, że jeżeli któraś kobieta przeczyta tego posta dalej, to może się poczuć obrażona, zatem informuję, że nie było moją intencja obrażać kogokolwiek. W każdym razie zwolenniczki aborcji kojarzą mi się z tym najradykalniejszym odłamem feminizmu i nic na to nie poradzę. A moja mama jest zwolenniczką aborcji i uważa ograniczenie dostępu do niej za przejaw dyskryminacji kobiet i ingerencję państwa w ich intymne sprawy. Aż mnie zatrzęsło jak przeczytałam jej wywody, na dodatek w żaden racjonalny sposób  nieuzasadnione.

Nie zamierzam nikogo oceniać (pragnę to grubo podkreślić!), ale zwolenniczką powszechnego prawa do aborcji absolutnie nie jestem, chociaż katoliczką również nie jestem :) Uważam, że po pierwsze - kobieta nie jest dysponentką swojego dziecka (płodu), po drugie - powszechne prawo do aborcji niejednokrotnie mogłoby godzić w prawo mężczyzny do bycia ojcem i po trzecie - nie wiem czy wiecie, ale nienarodzone dziecko (nasciturus) ma wg obowiązującego u nas prawa, warunkową zdolność prawną - może nabywać prawa pod warunkiem, że urodzi się żywe. Ma np. prawo do dziedziczenia. Powszechne prawo do aborcji stałoby w sprzeczności z zasadą podmiotowości nasciturusa. No i byłoby niezgodne z konstytucją. Za reglamentacją przerywania ciąży przemawiają więc pewne ważkie względy prawne. Nie mówiąc już o tym, że społeczne koszty nieskrępowanego dostępu do aborcji również mogłyby być wysokie. Łatwo podjąć pochopną decyzję w młodym wieku i później przypłacić to depresją. Uważam więc, że obecna regulacja odnosząca się do przerywania ciąży jest prawie dobra. Prawie, ponieważ zrezygnowano z obowiązującego niegdyś postanowienia, iż aborcję uzasadnia również ciężka sytuacja rodzinna lub życiowa kobiety ciężarnej. Rozumiem, że to kryterium było wybitnie ocenne i przez to mogło otwierać pole do licznych nadużyć, ale sami wiecie w jak straszliwych warunkach żyją czasem ludzie. Urodzenie dziecka przez osoby borykające się z takimi problemami może doprowadzić do tragedii.  Inna sprawa, że wielokrotnie okazuje się, iż pomimo spełnienia warunków narzuconych ustawą, wyegzekwowanie prawa do aborcji jest niemożliwe. To sprawia, że ustawowe gwarancje zapewniające kobiecie to prawo w ściśle przecież określonych przypadkach, są iluzoryczne i to JEST grzech państwa wobec kobiet. Skutkiem nieudolnego działania oficjalnej machiny mającej doprowadzić do przerwania ciąży jest podziemie aborcyjne i zabiegi odbywające się w warunkach całkowicie spartańskich, w jakich o ciężkie powikłania nietrudno.

Poza tym zadaniem organów państwa powinno być określenie do którego momentu mamy do czynienia z aborcją, a od którego z zabójstwem człowieka, dlatego państwo nie powinno całkowicie dystansować się od zagadnienia aborcji, nawet jeśli w ogóle jej nie zakazuje.Na ogół przyjmuje się, że płód staje się człowiekiem w rozumieniu prawa, w szczególności prawa karnego, gdy osiąga zdolność samodzielnego życia poza organizmem matki. Swoją drogą ciekawe czy tę zdolność ocenia się z uwzględnieniem możliwości podtrzymywania funkcji życiowych, bo jeśli tak, to ta granica wieku płodu, w konsekwencji postępu medycyny, się obniża.

W każdym razie popadłam w ideologiczny konflikt z własną matką, która uważa również, że skoro przeprowadzenie nielegalnego zabiegu za pieniądze nie nastręcza większych trudności to przepisy delegalizujące aborcję nie mają racji bytu. Ja natomiast uważam, że oczywiście mają.