Fakty i liczby

Dwa i pół miesiąca po porodzie ważę 1 kg mniej niż przed ciążą (czyli 56 kg) i bez problemu zakładam najmniejsze dżinsy jakie posiadam. Brzuch mi nie odstaje, ale gdy siedzę, przypomina on swoim wyglądem brzuch starej kobiety - jest kompletnie pomarszczony i sflaczały. Pępek zaś wygląda jakby mi tam jakiś granat wybuchł. Kostium dwuczęściowy raczej odpada na zawsze. Ale mam to gdzieś tak naprawdę. Spłaszczył mi się tyłek zupełnie co odkryłam dziś ze smutkiem, gdyż tyłek to akurat był jeden z nie tak znowu licznych naprawdę udanych moich atrybutów.

Od mniej więcej miesiąca jestem na ścisłej diecie beznabiałowej. Da się żyć, chociaż czując zapach pizzy na klatce schodowej miałam potężny ślinotok. Chłopcu mimo tej diety nadal ulewa, ale już nie tak strasznie i właściwie tylko bezpośrednio po jedzeniu. Zaczął słabo przybierać, przez ostatnie 3 tygodnie tylko 340g. Waży aktualnie 5.600. Mysia w jego wieku ważyła sporo ponad 6 kg.

Wczoraj miała miejsce pierwsza poważna awantura z Mysią od czasu przyjścia na świat Chłopca. Ona czasami popada w jakąś dziwaczną histerię gdy czegoś nie potrafi zrobić - zamiast normalnie powiedzieć i poprosić o pomoc wydziera się wydając jakieś niezrozumiałe pokrzykiwania. No i właśnie wczoraj wydarzyła się taka sytuacja. Siedziała na podłodze i wściekła darła się wskazując na zabawkę. Gdy pytałam o co chodzi wydawała te swoje dziwne dźwięki, więc po prostu sobie poszłam, a ona w ryk. Przysiadłam koło Chłopca, który leżał w leżaczku i zagadnęłam do niego "Widzisz, Twoja siostra, tak jak Ty, też czasem nie umie mówić", a ona na to wzięła zamach i świsnęła paskiem (do którego przywiązany był pluszowy piesek) prosto w Chłopca. Celowała we mnie. Na szczęście nie trafiła w jego buzię tylko w nóżki, ale on i tak wybuchnął płaczem. "Uderzyłaś go" - powiedziałam, a ona wzięła kolejny zamach. Jezu... jak się wściekłam! Wzięłam ją za rękę i próbowałam zaciągnąć do pokoju, ale Mysia rzuciła się z rykiem na ziemię i zaczęła odstawiać jeszcze większą histerię. Po szarpaninie Myszkin wyprowadził ją do pokoju i kazał przemyśleć to co właśnie uczyniła. Po krótkiej chwili poszłam do niej celem odbycia rozmowy. Popłakałam się w jej trakcie (wiem, nie powinnam była, ale nie mogłam się powstrzymać!!), bo naprawdę byłam do cna rozczarowana jej zachowaniem. Nigdy bym się tego nie spodziewała. Morał z tej smutnej historii jest natomiast taki, że pod żadnym pozorem nie należy tracić z pola widzenia faktu, że Mysia jest na razie tylko trzyipółlatką, więc nie należy ufać w jej racjonalność i trzeba liczyć się z tym, że różne durne pomysły i kompletnie nieprzemyślane zachowania mogą się jej zdarzać. Echhh...

Idąc zaś tropem, które wyznaczyły, jak się okazało, niemal wszystkie moje koleżanki, postanowiłam po raz pierwszy w życiu skorzystać z pomocy pani do sprzątania. Do tej pory wydawało mi się to niepotrzebnym wydatkiem, ale mieszkanie jest spore, prawie 100m więc jest co sprzątać, a teraz jak Chłopcu jest taki absorbujący, to zwyczajnie nie mam siły jeszcze przejmować się tymi sprawami. Natomiast przebywając niemal cały dzień w domu naprawdę CHCĘ żeby było ono idealnie czyste. Pani przyszła w miniony piątek. Pochodzi z Ukrainy, słyszałam same superlatywy na temat sprzątających Ukrainek, więc byłam przekonana, że organizując sobie tę Panią złapałam za nogi samego Boga. Od razu spytałam czy może przychodzić co tydzień, a Pani potwierdziła, że jak najbardziej. Początkowo wydawało mi się, że Pani jest super otwarta i sympatyczna, ale po przemyśleniu doszłam do wniosku, że w sumie przyjechała sprzątać, a nie urządzać sobie pogaduchy ze mną, moją mamą (która akurat w czasie jej pobytu przyszła wyjść na spacer z Małym), a następnie moim mężem. Byłam gotowa zapłacić 70 złotych za takie ogólne posprzątanie - czyli łazienki, podłogi, kurze, prosiłam by szczególną uwagę zwróciła na szyby zamontowane w kuchni na ścianach. Powiedziałam, że mam dziś dla niej 70 złotych i niech zrobi za to tyle, ile może. Nie oczekiwałam mycia kafelek, lamp, drzwi, okien itd. Pani po ok. 3 godzinach sprzątania (przeplatanego licznymi pogaduszkami) powiedziała, że ona kasuje 10 złotych za godzinę, a tu jej zejdzie pewnie z 8 godzin. Dobrze, że przyjechała mama, więc miałam od kogo pożyczyć kasę. Całe to sprzątanie to był kompletny chaos, na korytarzu porozstawiane środki czystości, odkurzacz, szmaty i co tylko. Wkurzało mnie to. Ale bardziej wkurzył mnie efekt końcowy - Pani twierdziła, że zrobiła też drzwi i kafelki w ciągu tych 8 godzin, które u mnie spędziła. Natomiast ja widzę, że nawet jeśli faktycznie, to wyjątkowo pobieżnie. Regał u Mysi w pokoju został nietknięty o czym niezbicie świadczyła warstewka kurzu na półkach. Podobnie drewniane wezgłowie mojego łóżka w sypialni. A szyby w kuchni, te na których tak mi zależało, zostały tylko przejechane szmatą co spowodowało rozmazanie tłuszczu, nie zaś jego usunięcie. Ogólne wrażenie rzeczywiście było dobre, ale diabeł tkwi przecież w szczegółach. No i chyba muszę szukać dalej pani do pomocy w sprzątaniu....