matkowe subkultury

Myślałam ostatnio o tym, że wśród matek też występują pewne subkultury. Na przykład subkultura matek udręczonych i zakurzonych, subkultura matek kur domowych, subkultura matek zakupowych, coraz silniejsza subkultura eko-matek, a także subkultura matek luzaczek. Można na pewno znaleźć jeszcze mnóstwo innych matkowych subkultur. Oczywiście elementy tych subkultur mogą być ucieleśnione w jednej matce.

Matki udręczone i zakurzone to te, którym macierzyństwo tak daje w kość, że nie są w stanie dojść ze sobą do ładu, chodzą z tłustymi włosami, ich twarz nie zna makijażu, a ciało innego stroju niż piżama lub dres. Na obiad zamawiają pizzę lub gotują pierogi z mrożonki. Dom powoli zarasta bo nie ma komu posprzątać gdyż mąż w pracy, a ona nie ogarnia, no bo przecież jak, gdy ma niemowlę pod opieką?
Matki kury domowe to te matki, które poza opieką nad dzieckiem i domem (w którym oczywiście zawsze jest wysprzątane na błysk, pachnie świeżo upieczonym ciastem, a na stół codziennie wjeżdża dwudaniowy obiad) nie mają jakichś większych potrzeb.
Matki zakupowe to te, które licznie występują w galeriach handlowych. Cechą charakterystyczną są na ogół wysokie obcasy, tipsy, mocny makijaż i dziecko w wózku. Gdy dziecko to jest starsze jeździ w spacerówce, na ogół jakoś tak bezwładnie siedzi w tej spacerówce z otępiałym wzrokiem, podczas gdy mamusia przymierza kolejne stroje. Niejednokrotnie widuję w tych wózkach czterolatki ze smoczkiem w dziobie.
Eko-matki - mam wrażenie, że to wbrew pozorom dość agresywna subkultura, która wyznaje również filozofię rodzicielstwa bliskości. Jej przedstawicielki gardzą wózkami bo dziecko noszą tylko w chustach (mają ich na ogół kilka) lub nosidłach ergonomicznych. Nie kupują łóżeczka, gdyż z założenia śpią z dzieckiem. Oczywiście karmią wyłącznie piersią do szóstego miesiąca życia, a później przychodzi czas na BLW. Trening czystości rozpoczynają od samego początku bo przecież uważny rodzic obserwuje potrzeby dziecka i reaguje na nie natychmiast. Te bardziej leniwe eko-matki zamiast wczesnego treningu czystości stosują pieluszki ekologiczne. Na matki nie eko te eko patrzą z pewną wyższością i politowaniem.
Matki luzaczki to matki w typie tych udzielających się w magazynie "Bachor". Zdecydowanie kontestują macierzyństwo pełne łagodności i rozpływania się nad pociechą. Z zasady nie używają zdrobnień wobec swoich bachorów, raczej wszystko opisują wulgaryzmami lub zgrubieniami. Mamy więc cyca, srakę, żarcie itd. Mogą sprawiać wrażenie jakby dziecko było fatalną pomyłką w ich życiu, ale to raczej tylko taka poza.

A ja? Mi macierzyństwo dało w kość, ale na zewnątrz od początku utrzymywałam pełen fason - zawsze lekki makijaż, staranny chociaż swobodny strój, no ale nie ukrywam, że ponarzekać to sobie lubiłam, a co! Dom w miarę ogarniam, szybki obiad zawsze jest, nawet czasem ciasto uda mi się upiec. Marzę jednak o tym by wyrwać się wieczorem na ploty z koleżankami oczywiście bez żadnego dziecka (co jednak do tej pory mi się nie udało). Nie posiadam cech matki zakupowej bo nie znoszę wizyt w galerii handlowej z dziećmi. Mysia zachowuje się jak dzikus i biega jak szalona, a Chłopcu najczęściej się budzi i zaczyna ryczeć. Z eko macierzyństwa zaczerpnęłam chustę (ale tylko do chodzenia po domu) no i przymusowo spanie z dzieckiem (kiedyż ono się wreszcie skończy???). Mam też pewne elementy matki luzaczki (chęć wciśnięcia komuś dzieci, zalania pałki i ruszenia w porządne tango na mieście), ale nie mogę stać się częścią tej subkultury gdyż ja notorycznie używam zdrobnień i to do potęgi n-tej, na wszystko co wiąże się z moim synkiem, jak jakaś kompletna wariatka po prostu. Mój synek posiada nónie, stópcie, brzuszek i usia. Miewa wyłącznie katarek, nie żaden katar. Chodzimy ma spaceruś, a do bawienia ma zabawusie. Głupie, co?